شرایط قرار ملاقات با زندانی چگونه است؟

قرار ملاقات با زندانی یکی از مهم ترین حقوق متهمین و مجرمین محسوب می شود و به هیچ وجه نمی توان فردی را از آن محروم ساخت. آشنایان و بستگان زندانی حق دارند که با فرد مجرم و یا متهم در دوران حبس او ملاقات داشته باشند و از احوالات او باخبر شوند.

از نظر قانونی افراد ممکن است در مرحله ی مقدماتی و رسیدگی به پرونده بازداشت شوند که تا زمان اثبات جرم به عنوان متهم شناخته می شوند و به اصطلاح تحت نظر قرار دارند که ممکن است به زندانی شدن فرد منجر گردد. دسته ی دیگر از زندانیان را مجرمینی تشکیل می دهند که ارتکاب جرم از سوی آنها به اثبات رسیده و محرز است.

هر فرد زندانی فارغ از جرمی که مرتکب و یا به او نسبت داده شده ، به عنوان یک انسان شناخته می شود و صاحب کرامت انسانی است. بنابراین نیازهای عاطفی و روحی او بایستی مورد توجه قانونگذار قرار گیرد این موضوعیست که در تمام نظام های حقوقی مدرن دنیا در نظر گرفته شده. توضیحات بیشتر در ادامه با وکیل فرنیان فر …

یک استثنای مهم !

در برخی موارد خاص و بنا به ملاحظات امنیتی ممکن است بازپرس یا قاضی پرونده زندانی را ممنوع الملاقات نماید. در نظر داشته باشید که این قاعده ای مطلق نیست و مختص شرایط خاصی است. این مساله بایستی به صورت مکتوب عنوان گردد و کاملا توجیه کننده و منطقی باشد.

چه افرادی حق قرار ملاقات با زندانی را دارند؟

با توجه به متون قانونی ایران پدر، مادر، برادر، خواهر، همسر و فرزندان زندانی حق ملاقات دارند. حسن معاشرت و حسن رفتار زندانی در طول مدت زمان حبس او می تواند نشانه هایی از تادیب و اصلاح او باشد و این می تواند امتیاز های زیادی برای زندانی به همراه بیاورد.

زندانی ممکن است به صورت هفتگی و یا ماهانه و در بازه های زمانی مرتب از حق ملاقات برخوردار شود.

ممکن است فردی به غیر از افراد بالا تقاضای ملاقات با زندانی را مطرح نماید، در چنین وضعیتی فرد بایستی تقاضای مکتوب خود را به مسئولین زندان تقدیم نماید و دلایل ملاقات خود را شرح دهد. در صورتی که مسئولین زندان دلایل ملاقات فرد را موجه و منطقی تشخیص دهند، امکان ملاقات با فرد زندانی وجود دارد.

همچنین امکان مکاتبه با فرد زندانی وجود دارد مگر اینکه این امر رسیدگی به پرونده را با مشکلاتی همراه سازد که در این صورت با دستور مقام قضایی و یا مسئولین زندانی از آن جلوگیری به می شود.

ملاقات عمومی زندانیان در راهروهای زندان است که در ساعات و رزوهای تعیین شده ای صورت می پذیرد. البته امکان ملاقات خصوصی با زندانی نیز امکانپذیر است که عمدتا با حضور مامور زندان صورت می پذیرد. در برخی شرایط خاص امکان ملاقات با پدر ،مادر، همسر و یا فرزندان بدون حضور مامور زندان امکانپذیر می باشد. این مساله با درخواست و تقاضای زندانی منوط به موافقت رئیس زندان و یا قاضی ناظر زندان است.

رد و بدل کردن هرگونه اشیا و یا نامه در حین ملاقات با زندانی ممنوع است و این امر فقط با اجازه ی رئیس زندان و یا نماینده ی او امکانپذیر است. البته بستگان و خانواده ی زندانی می توانند البسه، پول، خوراکی و سایر اشیای مجاز را به همراه بیاورند و به مامور زندان تحویل دهند که پس از تفتیش وسایل مورد نظر به دست زندانی خواهد رسید.

ملاقات با وکیل

وکیل زندانی امکان ملاقات با موکل از ابتدای محاکمه و رسیدگی به پرونده دارد. جلوگیری از ملاقات با وکیل توسط هیچ یک از مقامات قضایی و انتظامی امکانپذیر نیست. وکیل پرونده می تواند با ارائه ی وکالتنامه ی رسمی خود و با اجازه ی قاضی پرونده در ساعات ادارای مشخصی با موکل خود دیدار و ملاقات داشته باشد.

ملاقات با وکیل در اتاق های جداگانه و مخصوصی صورت می پذیرد. در شرایطی که زندانی ممنوع الملاقات است و از دیدار بستگان خود محروم است، حق ملاقات با وکیل پابرجاست. در چنین شرایطی ملاقات با وکیل تحت نظر مقام قضایی صورت می پذیرد و ممکن است نماینده یا مامور زندان در جلسه ی ملاقات حضور داشته باشه باشد.

انجام مشاوره حقوقی با وکیل فرنیان فر

بایستی این واقعیت قرار ملاقات با زندانی را عمیقا باور داشته باشیم که زندانی در درجه ی اول انسان است و تحت هیچ شرایطی نمی توانیم او را از نیازهای اولیه محروم کنیم. نیاز عاطفی هر فردی ایجاب می کند که بتواند با خانواده و بستگان خود دیدار داشته باشد و آنها را از نزدیک ملاقات کند. از سوی دیگر محیط زندان بار روانی منفی بسیار زیادی برای افراد به همراه دارد و ملاقات با خانواده و بستگان می تواند بخش عمده ای از این فشار روانی را کاهش دهد و زندانیان را امیدوارتر نماید.

بین جرم ارتکابی و کرامت ذاتی مجرم بایستی تفکیک قایل گردید و نگرش جامعه به این موضوع را تغییر داد. یک فرد در مقام یک قاتل از دید جامعه عنصری مخرب و مجرم است. اما از دید اخلاقیات بشری در درجه ی اول انسان است. انسانی که از منزلت و کرامت انسانی برخوردار است و حتی محیط زندان نمی تواند او را از نیازهای اولیه و اساسی خود محروم نماید.