اقرار از منظر قوانین ایران

اقرار از منظر قوانین ایران با وکیل فرنیان فر : با توجه به قوانین نظام حقوقی ایران جهت اثبات دعاوی حقوقی و کیفری ادله و شرایط خاصی در نظر گرفته شده است. یکی از مهم ترین ادله ی اثبات دعوی که به منظور اثبات دعاوی بالاخص دعاوی کیفری مورد توجه قانونگذار قرار گرفته اقرار می باشد. در نظر داشته باشید که بدون ادله ی اثبات دعوی شخص مدعی نمی تواند ادعای خود را به اثبات رسانده و نتیجه ای حاصل نخواهد شد .

از آنجایی که اقرار با آثار و تبعات حقوقی بسیار زیادی همراه می باشد لازم است که تشریفات قانونی و شرایط آن را به درستی بشناسید. چرا که در شرایطی احتمال تبعات جبران ناپذیری برای فردوجود خواهد داشت. در ادامه با وکیل فرنیان فر همراه باشید.

اقرار به چه معناست؟

در ماده ی ۱۲۵۹ قانون مدنی بیان شده است: اقرار عبارت است از اخبار به حقی برای غیر و به ضرر خود . این تعریف ساده و کامل نشان می دهد که اقرار می تواند به عنوان یکی از ادله ی اثبات دعوی شناخته شده و در واقع نوعی اعتراف می باشد. اقرار می تواند به صورت شفاهی و یا کتبی عنوان گردد. در هر صورت اقرار آثاری به همراه دارد که به زیان فرد اقرار کننده خواهد بود و می تواند به نفع طرف مقابل دعوی تمام شود.

در رابطه با امور کیفری شخصی که اقرار می گند در واقع  به ارتکاب جرم از طرف خود اعراف می نماید. چنین امری به این معناست که ارتکاب جرم از جانب شخص احراز می گردد و بدین ترتیب دعوی به نفع طرف مقابل تمام خواهد شد. 

نگاهی به اقرار از منظر قوانین ایران

همانند بسیاری از مفاهیم حقوقی اقرار با اجزای قانونی خاصی همراه است . به عبارت دیگر قانونگذار به منظور صحت اقرار شرایط و موادی را به شرح زیر در نظر گرفته :

اخبار ( بیان امر یا واقعه )

همانطور که در مفهوم حقوقی اقرار به آن اشاره کردیم اقرار به معنای بیان خبر و واقعه ای به ضرر خود می باشد. در واقع هنگامی که شخص اقرار می نماید از بیان امر و یا واقعه ای در زمان حال و یا گذشته خبر می دهد. این مهم ترین نکته ایست که در رابطه با اقرار بایستی به آن توجه داشت که اقرار حتما باید متضمن بیان خبر و یا واقعه ای باشد که شخص اقرار کننده در ارتکاب آن دخیل بوده است.

 اشاره به وجود حقی به نفع دیگری

حق یکی از مهم ترین ارکان اقرار به شمار می رود. در پروسه ی اقرار بایستی بیانات شخص از وجود یک حق خبر دهد. حقی که متعلق به طرق مقابل دعوی می باشد و قانون آن را به رسمیت شناخته است.

اقرار به ضرر خود و به نفع دیگری تمام می شود.

از آنجایی که اقراردر واقع نوعی اعتراف می باشد بایستی حتما به نفع طرف مقابل باشد. در حقیقت اقرار زمانی محقق می گردد که اقرار کننده به ضرر و زیان خود از وجود حق و مطلبی به نفع طرف مقابل سخن بگوید. در صورتی که اقرار به ضرر شخص نباشد و یا برای طرف مقابل نفعی به دنبال نداشته باشد نمی تواند به عنوان اقرار مؤثر قانونی شناخته شود.

 اقرار در چه شرایطی مورد قبول واقع می شود ؟

در ایده آل ترین حالت بهتر است اقرار در دادگاه و نزد قاضی پرونده صورت بگیرد. در واقع اعتبار اقرار در شرایطی محقق می گردد که در داخل دادگاه باشد . اما در رابطه با شرایطی که اقرار خارج از دادگاه صورت می پذیرد بایستی دو حالت زیر را در نظر داشت:

1. حالت اول در شرایطی متصور است که فرد خارج از دادگاه و در حضور دیگران از امری خبر می دهد که به ضرر خود بوده و همانند اقرار می باشد. در چنین شرایطی در صورت گواهی و شهادت شهود این اقرار در محکمه ی قضایی معتبر بوده و می توان به آن استناد نمود.
2. حالت دوم به مواردی اشاره دارد که اقرار شخص در خلال یک سند رسمی و به شکل مکتوب بیان شده. سند رسمی از اعتبار بسیار بالایی نزد محاکم قضایی ایران برخوردار است و محتویات  آن نیز می تواند در دادگاه ها مورد استناد قرار گیرد.

نکاتی مهم در باب اقرار

اقرار بایستی واضح و صریح بیان شود و با لفظ و یا نوشتن تحقق یابد. بدیهی است اقرار توام با اکراه ، اجبار،  شکنجه و تهدید مورد قبول  نیست و قصد و رضایت اقرار کننده بسیار اهمیت دارد. اقرار بایستی منجز بوده و مشروط و معلق بودن آن به هیچ وجه مورد قبول نخواهد بود. نافذ بودن اقرار منوط بر این امر است که اقرارکننده در حين اقرار، عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد.

نکته ی مهمی که در رابطه با اقرار باید به خاطر داشته باشید اقرار به عنوان قوی ترین و مهم ترین ادله ی اثبات دعوی شناخته می شود. در صورتی که فرد اقدام به اقرار نماید به منزله ی سقوط سایر ادله ی اثبات دعوی است و دیگر نیازی به ارائه ی دلیل و شاهد نخواهد بود.

در اکثریت جرایمی که قانون مجازات اسلامی مشخص کرده است یک بار اقرار برای اثبات جرم کافی به نظر می رسد. در حالت کلی برای اثبات جنبه های غیرکیفری جرایم یک بار اقرار کافیست. اما پاره ای جرایم خاص وجود دارد که به بنا به دلایلی قانونگذار یک بار اقرار را برای اثبات جرم کافی ندانسته است. این جرایم به شرح زیر می باشد.

• چهار بار اقرار برای جرایم زنا ، لواط ، تفخیذ و مساحقه
• دو بار اقرار برای شرب خمر ، قوادی ، قذف ، سرقت موجب حد

در چنین شرایطی اقرار می تواند در طی یک یا چندین جلسه دادگاه بیان شود. در نظر داشته باشید که در رابطه با جرایمی مانند: شرب خمر که شاکی خصوصی وجود ندارد و جنبه ی عمومی جرم مد نظر خواهد بود. از این رو اقرار به ضرر شخص و به نفع جامعه تفسیر می گردد.

ارائه مشاوره حقوقی و پیگیری پرونده

ادله ی اثبات دعوی از مهم ترین مواردی هستند که مسیر پرونده ی کیفری شما را تعیین می نمایند. در واقع بدون ادله ی اثبات دعوی نمی توان به صدور رأی مقتضی امیدوار بود. اقرار یکی از مهم ترین و اصلی ترین ادله به شمار می آید و در ردیف قوی ترین ادله ها برای خاتمه ی پرونده شناخته می شود.

جزئیات قانونی بسیاری در این زمینه وجود دارد که در روند پرونده ی قضایی شما بسیار تأثیرگذار خواهد بود. حضور یک وکیل مجرب و متخصص در این امر ضمن آشنایی شما با جزئیات قانونی و اتخاذ بهترین راه حل از اطاله ی پرونده ی شما نیز جلوگیری خواهد نمود.